As veces pásame. Dura unhos segundos e logo caigo na conta e xa esmorece ese pensamento.
Estou na casa facendo algo normal, coma ver a tele ca Maru ou comer, e a miña cabeza, de repente, dime (e este pensamento sempre,sempre é en castelàn): "dónde estará papá? porqué aún no llegó?" e deseguido vaise ese pensamento, e ven acompañado dun pequeno vacío.
E coma se estivese esperando que aparecera por a porta en calquera momento ca súa trenca azul,o seu andar tranquilo e as súas mans grandes e morenas (cómo recordo como esas mans cando apretaban as miñas) ca bolsa do pan.
E tal como ven, vaise...
sábado, 28 de mayo de 2016
LAPSUS
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario