Eso era o que nos dixo unha noite o Pío da Teixeira nunha verbena en Lumeares...E tiña razón. Tan loucos que as noites eran eternas as mañás curtas e polas tardes soamente existían as siestas. E sobrevivimos, sen esforzos. Home, habia días nos que erguerse da cama era unha heroicidade, pero facíamolo porque sempre había unha noite esperando por nos.
De esas noites viñan estas caras. Benditas noites!!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario